Klager is eigenaar van een woning, waarvan op de tweede etage een vruchtgebruik rust. De taxatie is uitgevoerd vanwege herfinanciering, waarbij de bank gevraagd heeft om een taxatie van de marktwaarde vrij van huur en gebruiksrechten. De hypothecaire zekerheid van de bank gaat vóór het vruchtgebruik, aldus klager. Hij meent dat de taxateur in de taxatie ten onrechte rekening heeft gehouden met het vruchtgebruik, waardoor een onjuiste waarde is vastgesteld.

De taxateur heeft aangevoerd dat hij de waarde heeft vastgesteld op basis van instructies van het NWWI, en conform de EVS de huidige situatie heeft gewaardeerd.

Het Tuchtcollege stelt vast dat partijen het erover eens zijn dat, als niet uitgegaan zou zijn van de instructie van het NWWI, er een andere (hogere) marktwaarde tot stand zou zijn gekomen. De taxateur heeft de door het NWWI voorgeschreven methode gevolgd omdat een gevalideerd rapport nodig was. Dat kan de taxateur niet worden verweten.

Het Tuchtcollege oordeelt dat de taxateur de methode van het NWWI correct heeft toegepast en daarmee op een verdedigbare wijze uitvoering heeft gegeven aan de opdracht. Ook wijst het Tuchtcollege erop dat de taxateur de marktwaarde onder D. in zijn rapport op basis van volle eigendom en vrij van huur en gebruiksrechten heeft vermeld. Het Tuchtcollege vermeldt nog dat overleg met de bank wellicht had kunnen leiden tot een niet-gevalideerd rapport met een hogere waardering. Echter, daar hebben partijen niet voor gekozen.

De conclusie van het Tuchtcollege is dat de taxateur geen tuchtrechtelijk verwijt kan worden gemaakt, waardoor de klacht ongegrond verklaard wordt.