Klager is mede-eigenaar van een bedrijf, bestaande uit meerdere bedrijfshallen met bijbehorende dienstwoning, inclusief ondergrond en buitenterrein. Hij vindt dat de taxateur en de controlerend taxateur tot een te lage waardering zijn gekomen. De getaxeerde waarde is 50% lager dan een taxatie van enkele maanden eerder. In de tussentijd is 2,5 hectare grond verkocht voor € 275.000, dat kan nooit geleid hebben tot een waardedaling van bijna een miljoen. Enkele jaren eerder is het bedrijf ook hoger gewaardeerd. Ook beklaagt hij zich dat de taxateurs hem niet te woord hebben willen staan.

Verweerders voeren aan dat zij hebben geconstateerd dat het gebruik door het bedrijf in strijd is met het bestemmingsplan. Verder is uitgegaan van andere huurwaarden en wijkt het gebruikte NAR-percentage 2% af.

Omtrent de communicatie voeren de taxateurs aan dat de opdracht is verstrekt door een tijdelijke bestuurder van het bedrijf, aangesteld door de Ondernemingskamer van het Hof Amsterdam. Het stond hen niet vrij om vragen van derden te beantwoorden.

Het Tuchtcollege vindt dat er een opmerkelijk verschil is tussen beide taxaties, maar de taxateurs hebben wel goed gemotiveerd waar de verschillen door zijn ontstaan. Een belangrijk onderdeel daarin is de strijdigheid met het bestemmingsplan; de eerdere taxateur heeft geoordeeld dat dit voor de waardering niet van belang is omdat de gemeente hier niet op handhaaft. De latere taxateurs zien dat anders, ook omdat door de verkoop van de 2 hectare cultuurgrond, het productiebedrijf is losgekoppeld van de boomgaard en daarmee niet meer voldoet aan de bestemming agrarisch.

De keuzes van de taxateurs worden volgens het Tuchtcollege in het taxatierapport voldoende toegelicht. Niet gebleken is dat zij zijn uitgegaan van onjuiste huurwaarden of een onjuist NAR-percentage. Dat zij geweigerd hebben vragen te beantwoorden is, gelet op het verbod door de opdrachtgever, niet verwijtbaar.

De klacht is ongegrond.