Uitspraak in eerste aanleg: Tweede klacht over zelfde taxatie niet mogelijk

In hoger beroep stelt klager (= appellant) dat er geen sprake is van ne bis in idem. De klacht ziet dan wel op hetzelfde rapport, maar de klacht is anders. De rechtbank is misleid, hierdoor is sprake van valsheid in geschrifte. Het rapport is hierdoor inhoudelijk en in materiële zin afwijkend van het eerdere rapport zodat geen sprake is van het ne bis in idem beginsel en appellant in zijn klacht had moeten worden ontvangen.

Het Tuchtcollege in hoger beroep oordeelt dat het voor een klager mogelijk dient te zijn om, ook als een gedraging van een Register-Taxateur onderwerp is geweest van een tuchtklacht, een klacht over andere gedragingen van de Register-Taxateur aan het Tuchtcollege NRVT voor te leggen. In dat geval dient klager in het klaagschrift duidelijk te maken op welke aanvullingen van verweerder, bijvoorbeeld op nieuwe vragen van de rechtbank, in een nieuw taxatierapport of nieuwe onderdelen van het taxatierapport antwoord wordt gegeven. Dit is door appellant niet voldoende onderbouwd in het klaagschrift.

Daarnaast overweegt het Tuchtcollege in hoger beroep dat het verwijt dat verweerder de rechtbank zou misleiden een vraag betreft waarover de rechtbank dient te oordelen. In dat verband overweegt het Tuchtcollege dat bij een klacht gebaseerd op een rechtbanktaxatie, enige terughoudendheid op zijn plaats is. Het is immers aan de rechtbank om uiteindelijk een oordeel te geven.

Het hoger beroep is gegrond, in die zin dat appellant ontvankelijk had moeten worden verklaard in de klacht. Het Tuchtcollege in eerste aanleg heeft een inhoudelijk oordeel opgenomen in een overweging ten overvloede. Het Tuchtcollege in hoger beroep verenigt zich hiermee en verwerpt de hiertegen ingediende grieven.

Het Tuchtcollege NRVT in hoger beroep vernietigt de uitspraak in eerste aanleg en verklaart de klacht in eerste aanleg ontvankelijk en ongegrond.