Klager is mede-eigenaar van een woning. Klager en zijn ex-echtgenote hebben verweerder een taxatierapport op laten stellen van hun woning.

Klager is van mening dat het rapport van de taxateur onjuist is. Met name is klager van mening dat de taxateur de illegale splitsing van de woning vast had moeten leggen in het rapport danwel zelfs hiervoor de taxatie stil had moeten leggen. Daarnaast is klager van mening dat de taxateur bewust fouten heeft gemaakt in het rapport om de waarde lager vast te stellen ten gunste van de ex-echtgenote van klager. Ook was er sprake van slechte communicatie van de kant van de taxateur.

Het tuchtcollege acht de klacht ongegrond.

Het tuchtcollege overweegt dat ten aanzien van het niet meenemen van de volgens klager illegale splitsing in het rapport, geen sprake is van verwijtbaarheid van verweerder nu verweerder de toestand ‘as is’ heeft vastgelegd en er geen sprake was van een zakenrechtelijke vastlegging van de splitsing.

Voorts wordt door klager gesteld dat verweerder door zijn gedrag de schijn van partijdigheid heeft opgewekt, één en ander onderbouwd door diverse kritiekpunten. Het tuchtcollege overweegt hier dat, mede gelet op het verweer van verweerder, klager de gestelde schijn van partijdigheid onvoldoende heeft onderbouwd. In het bijzonder kan uit de door klager in het rapport gestelde (en door verweerder betwiste) gebreken niet worden afgeleid dat verweerder partijdig was of tenminste de schijn van partijdigheid heeft gewekt.

Tenslotte stelt het tuchtcollege dat de communicatie over het taxatierapport mogelijk moeizaam is geweest, maar dat klager onvoldoende aannemelijk heeft gemaakt dat dit aan verweerder is te wijten. Ook van onprofessioneel handelen is het tuchtcollege derhalve niet gebleken.