In een audit worden drie taxatierapporten beoordeeld. NRVT constateert dat er nogal wat ontbreekt in de rapporten. Zo ontbreekt een uitleg over hoe de waardering tot stand is gekomen en is de vertaling van de referenties naar de te taxeren woning onduidelijk. Bij een ander rapport worden funderingsproblemen genoemd, maar verder niet toegelicht. Bij de audit blijkt dat de taxateur dat wel weet, maar niet in het rapport heeft opgenomen. Ook ontbreken referenties van de praktijkruimte en is er geen plausibiliteitsverklaring. Het derde rapport is een eenvoudige waardevaststelling met te weinig onderbouwing.

De taxateur heeft na de audit besloten geen bedrijfsmatige rapporten meer op te stellen. Hij wist niet dat een plausibiliteitsverklaring nodig was en zegt dat referenties in het landelijke gebied waar hij opereert, lastig te vinden zijn. Bij de praktijkruimte heeft hij volstaan met een eenvoudig rapport omdat de fiscus al akkoord was met de waarde. De taxateur heeft zijn werkwijze aangepast aan de nieuwe richtlijnen en stelt dat hij zijn uiterste best zal doen om toegankelijke en goed gedocumenteerde rapporten te maken.

Het tuchtcollege is het met NRVT eens dat de rapporten niet naar behoren zijn ingericht en summier zijn gemotiveerd, waardoor essentiële gegevens ontbreken over de onderbouwing van de waarde.

Het tuchtcollege herhaalt maar weer dat het doel van een inzichtelijk en transparant taxatierapport niet is dat de taxateur weet hoe hij tot een waardering is gekomen, maar dat ook anderen dat kunnen volgen. Op deze wijze kan aan een taxatierapport in het maatschappelijk en economisch verkeer vertrouwen worden ontleend.    

Vervolgens maakt het tuchtcollege een meer algemene overweging, waarnaar in de andere uitspraken van 25 maart 2022 wordt verwezen:     

“Het tuchtcollege kan NRVT volgen in de aangevoerde klachten nu deze klachten meer omvatten dan een enkel in de audit rapportage geconstateerde tekortkoming. Een audit dient immers primair om als leermaatregel een verbetering in de praktijkvoering van de taxateur te bewerkstelligen. Een enkele tekortkoming, geconstateerd in een audit, is op zichzelf dus onvoldoende voor een tuchtrechtelijke maatregel tenzij deze tekortkoming een zodanige ernst en omvang heeft dat sprake is van tuchtrechtelijk verwijtbaar gedrag. Met het uitbrengen van deze taxatierapporten heeft verweerder in strijd gehandeld met de fundamentele beginselen zoals vastgelegd in het RGB, met name de beginselen van zorgvuldigheid en transparantie (artikel 12 RGB).”

Kortom: het gaat in deze klacht om meer dan slordigheden. Het gaat om inhoudelijke kritiek op de wijze waarop de waardering is onderbouwd. Daarmee is sprake van gedragingen van een zodanige ernst en omvang, dat sprake is van tuchtrechtelijk verwijtbaar gedrag. De klacht is daarom gegrond en de taxateur krijgt een berisping opgelegd.

Uitspraak in hoger beroep: NRVT in hoger beroep deels in gelijk gesteld