Een ondernemer wil een deel van zijn bedrijf verkopen. Daarvoor is een taxatie nodig. Hij vindt de waardering in het taxatierapport echter veel te laag en dient een klacht in. Ook staan er veel fouten in het taxatierapport. De taxateur heeft na de bezwaren een hertaxatie uitgevoerd, maar ook die vindt de klager onvoldoende.

Het object bestaat uit een perceel met twee bedrijfsgebouwen. Het is de bedoeling dat het perceel gesplitst wordt. De taxateur licht toe dat het object op het achtererf van twee andere percelen ligt. Deze percelen zijn ook eigendom van de ondernemer. Hier staat onder andere de woning van de ondernemer.

De eigendomssituatie is volgens de taxateur een mengeling van privé en zakelijk. Een deel hiervan verhuurt de ondernemer aan zijn zoon, maar vanwege de familiebanden is de huurprijs geen goede basis voor de waardering. Daarnaast zijn de opstallen zeer hoogwaardig gebouwd, waarbij niet bespaard is op de kosten. De gebouwen zijn te gebruiken als bedrijfsruimte of als woning, maar het bestemmingsplan laat geen ruimte voor een woning op het perceel. Dat drukt de waarde. Ook is er een gedeeltelijk verbod voor zwaar verkeer wat de mogelijkheden als bedrijfsterrein beperkt. De taxateur erkent dat er een paar slordigheden in het rapport staan, zo klopt het aantal zonnepanelen niet.

Het Tuchtcollege volgt de taxateur; hoe prachtig afgewerkt het pand ook is, de juridische werkelijkheid zoals deze in het bestemmingsplan staat, moet door de taxateur meegenomen worden. Dat het pand onmogelijk gebouwd kan worden voor de getaxeerde waarde, kan zo zijn, maar is niet bepalend voor de marktwaarde.

Het Tuchtcollege overweegt dat de taxateur enkele slordigheden had kunnen voorkomen, maar deze raken niet de kern van de taxatie. De klacht is ongegrond.