Klager huurde een kantoorruimte. Zij heeft de huur (buitengerechtelijk) beëindigd omdat zij, als huurder, heel veel overlast heeft ervaren vanwege de achterstand in onderhoud aan het pand. Dit heeft klager diverse malen gemeld aan de eigenaar, maar deze heeft hier nooit iets aan gedaan. Klager is door de eigenaar gedaagd in een rechtszaak vanwege de buitengerechtelijke ontbinding van de huurovereenkomst, welke de eigenaar weigerde te accepteren. Klager heeft toen geen andere mogelijkheid gehad dan de in de procedure voorgestelde schikking te accepteren als gevolg waarvan klager in plaats van drie maanden nog achttien maanden gederfde huur à € 30.000,- aan de eigenaar diende te betalen. Dit bedrag is mede zo hoog omdat een taxateur de waarde van het pand te hoog heeft vastgesteld

Klager heeft een klacht ingediend omdat deze taxateur gebruik zou hebben gemaakt van verouderde normen, hierover foutieve informatie heeft verstrekt, en omdat als gevolg hiervan de waarde van het object te hoog is vastgesteld waardoor klager schade heeft geleden. De taxateur heeft gemotiveerd verweer gevoerd tegen deze klachtonderdelen.

Het tuchtcollege overweegt dat de zaak zich toespitst op de gebruikte normen. De Register-Taxateur is gehouden de toepasselijke normen te hanteren. Het is aan klager om, bij het formuleren van een klacht of klachtonderdeel, voldoende aan te geven en te onderbouwen welke norm bij de taxatie door de taxateur niet of verkeerd is toegepast. Dat heeft klager niet gedaan. Klager gaat er kennelijk vanuit dat EVS 2020 meer aandacht vraagt voor energetische normen dan EVS 2016/2017. Daarmee is echter niet gegeven dat de taxateur niet conform EVS 2020 bij zijn waardering in voldoende mate heeft meegewogen wat de energetische situatie van het pand is. Daarbij geldt in het bijzonder dat veel energetische maatregelen bij rijksmonumenten niet kunnen en/of mogen worden genomen.

Voor zover klager heeft bedoeld te stellen dat de taxateur EVS 2020 onvoldoende heeft meegewogen bij de toestand van de kozijnen, geldt ook op dat punt dat klager niet heeft aangegeven op welke wijze de taxateur daarbij dan tekort is geschoten en zou hebben gehandeld in strijd met de beginselen van objectiviteit en onafhankelijkheid.

Er kan verwarring zijn ontstaan over het verschil tussen het gebruik van een model en het gebruik van normen, maar dat levert niet een voldoende relevant verwijt jegens taxateur op.

Het tuchtcollege acht daarom alle klachtonderdelen ongegrond.