Het komt veel voor: een taxatierapport van een echtelijke woning vanwege een echtscheiding, waarbij één van de partners vindt dat de taxateur zich bij de waardering heeft laten leiden door de ex. In deze klacht vindt klager dat de waarde te laag is vastgesteld. Er kloppen volgens hem een aantal zaken niet. De taxateur heeft klager ten onrechte als opdrachtgever aangemerkt terwijl diens ex-partner de opdrachtgever was. Het doel van het rapport was een overbruggingshypotheek, maar in het rapport staat het verkrijgen van een financiering. Er is sprake van belangenverstrengeling en de taxateur zou naar een bepaalde waarde hebben toegewerkt. Ook zijn de bewoordingen bij de analyse van de referenties en de SWOT-analyse niet correct. Tot slot wijkt de getaxeerde waarde sterk af van de modelwaarde en een waardering door een makelaar.

Het tuchtcollege verklaart de klacht ongegrond. De klager is akkoord gegaan met de opdrachtvoorwaarden waarin hij als opdrachtgever vermeld staat. Dat hij deze ongezien getekend heeft, was zijn eigen keuze. Dat het exacte doel overbruggingskrediet was, maakt ‘financiering’ als doel niet onjuist. In de klacht wordt gewezen op invulinstructies van het NWWI, maar dit zijn hulpmiddelen voor de taxateur. De taxateur mag zijn eigen bewoordingen kiezen mits de essentie overeind blijft en volledig is. Dat er sprake zou zijn van belangenverstrengeling en naar een bepaalde waarde toewerken, is volgens het tuchtcollege alleen maar onderbouwd met speculaties. Dat een makelaar in een verkoopadvies tot een hogere waarde komt, maakt ook niet dat de getaxeerde waarde onjuist is.

Het tuchtcollege constateert dat de relatie tussen de ex-partners door de inhoud van het taxatierapport is verslechterd, maar ziet geen aanwijzing dat dit veroorzaakt is door handelen van de taxateur.

Uitspraak in hoger beroep: Een klacht over een taxatie in het kader van een echtscheiding wordt in eerste aanleg ongegrond verklaard