NRVT heeft bij een taxateur in maart 2023 een fieldaudit uitgevoerd, nadat in januari 2022 al een deskaudit was geweest. NRVT stelt dat bij 4 rapporten van woningen in strijd met de regels is gehandeld. Bij de eerste 2 rapporten gaat het over dezelfde tussenwoning, waarvan een niet-gevalideerd en een gevalideerd rapport is opgesteld. NRVT stelt dat hierbij een bijzonder uitgangspunt had moeten worden gebruikt, omdat het gaat om een pand op een deelkavel. In het derde rapport gaat het om verhuur, waarbij de huurreferenties ontbreken, ook is niet toegelicht hoe de waarde in verhuurde staat tot stand is gekomen. Het 4e rapport betreft een woonboerderij, waarbij de bestemming nog agrarisch is. Ook hier had een bijzonder uitgangspunt moeten worden gehanteerd.

De taxateur is het niet eens met de klacht. Bij de eerste twee rapporten heeft hij toegelicht dat hij een deel van de kavel heeft getaxeerd en bij het derde rapport heeft hij de richtlijnen van NWWI gevolgd. Ook in het laatste rapport heeft hij een explain opgenomen. Daarnaast stelt de taxateur dat 3 van de 4 rapporten alleen voor intern gebruik bedoeld waren. De taxateur vindt dat het indienen van een klacht niet bijdraagt aan het helpen van een taxateur met het verbetering van de taxatiepraktijk.

Het tuchtcollege stelt vast dat verweerder taxatierapporten heeft opgesteld waarin essentiële informatie ontbreekt. Toch volgt het tuchtcollege niet alle gronden.

Het tuchtcollege overweegt dat de taxateur in rapporten 1 en 2 met de toelichting voldoende heeft toegelicht (‘explain’) dat de woning is gelegen op een nog te splitsen perceel en dat bij de taxatie is uitgegaan van een perceelgrootte van 155m². Dat had uitgebreider gekund, maar dat is onvoldoende voor tuchtrechtelijke verwijtbaarheid.

Over het rapport met de huurprijsberekening overweegt het tuchtcollege dat de taxateur gebruik heeft gemaakt van het schema huurprijsberekening versie 2.0. Dat er volgens de register taxateur tussen NWWI en NRVT een verschil van inzicht bestaat over de uitleg van de regels (wat tot verwarring kan leiden), kan de individuele taxateur niet verweten worden.

In het laatste rapport had de taxateur moeten ingaan op de omzetting van de agrarische naar woonbestemming. De bestemming van een perceel is van groot belang voor de waardering. In dit geval had de taxateur niet kunnen volstaan met de – summiere – toelichting dat de huidige bestemming nog diende te worden aangepast naar wonen. Hier had de taxateur met zijn plaatselijke kennis nader moeten ingaan op de kansen en risico’s van deze aanvraag. Hierdoor is de waardering van het object onvoldoende navolgbaar en is sprake van tuchtrechtelijke verwijtbaarheid.

De klacht wordt dan ook gegrond verklaard en mede vanwege het tijdsverloop wordt een waarschuwing opgelegd.