Een eigenaar in het buitengebied krijgt te maken met een wijziging van het bestemmingsplan. Op het perceel naast hem zou een camping gevestigd worden, maar de bestemming verandert in tijdelijke huisvesting van arbeidsmigranten. Er komt een taxateur langs om de schade als gevolg van verminderde privacy te waarderen.

De eigenaar vindt dat de waardering de naam taxatierapport niet waardig is. De taxateur heeft niet gemeten, heeft maar een deel van het perceel geïnspecteerd en daarna een verkort rapport opgesteld, zonder uitleg over de referentiepanden en de forse afwijking van de WOZ-waarde.

De taxateur geeft ter zitting aan dat hij inderdaad niet op de bovenverdiepingen van de bijgebouwen is geweest, maar heeft die naar eigen zeggen wel opgemeten. Ook voert hij aan dat bij een wettelijke taxatie niet het modelrapport hoeft te worden gebruikt. De WOZ-rapporten had hij opgevraagd, maar daarin stonden de referentiepanden niet vermeld.

Fictieve situatie

Het Tuchtcollege oordeelt dat het hier ging om een niet alledaagse opdracht. De camping was nooit gerealiseerd, dus moest de taxateur een fictieve situatie vergelijken met een toekomstige situatie. Deze omstandigheden vroegen om een niet-standaard taxatierapport, waarbij van de taxateur inventiviteit en creativiteit mocht worden verwacht. Het Tuchtcollege oordeelt dat zij daarvan onvoldoende terugziet in het rapport van de taxateur. Hij had meer onderzoek moeten doen om tot een evenwichtiger rapport te komen. Zo had hij bij de gemeente door moeten vragen naar de referenties bij de WOZ-rapporten. De gemeente was immers ook partij bij de planschade. Dat had hem informatie kunnen opleveren over de gebruikte referentiepanden.

Dat een wettelijke taxatie niet verplicht het modelrapport te gebruiken is juist, maar ook een wettelijke taxatie dient voldoende inzicht te geven in de wijze waarop de taxateur tot zijn waardering is gekomen. Het Tuchtcollege oordeelt dat de klacht gegrond is en legt aan de taxateur een berisping op.