Klagers hebben een meditatiecentrum met toebehoren gekocht. Tot hun ontzetting heeft de taxateur het object vergeleken met bedrijfsloodsen en is de unieke stiltetuin aangemerkt als akkerland. Zij verwijten de taxateur dat deze niet met hen gecommuniceerd heeft en zich niet heeft verdiept in het te taxeren object. Daarnaast is een volgens hen onlogische splitsing aangebracht die niet strookt met de realiteit.

Het tuchtcollege overweegt dat de taxateur met de opdrachtgevers heeft afgesproken dat hij een conceptrapport aan hen zou voorleggen. Dat heeft hij niet gedaan. De taxateur vindt dat dit een slordigheid is, die niet als tuchtrechtelijk verwijt kan worden gezien.

Dat ziet het tuchtcollege anders. Had de taxateur het conceptrapport voorgelegd, dan konden opdrachtgevers hun bezwaren bespreken met de taxateur en had deze zijn keuzes nader kunnen toelichten.

De taxateur heeft de splitsing nagevraagd bij de verkopers en hun makelaar, maar niet bij de kopers. Hierdoor heeft de taxateur klagers overvallen met het definitieve rapport, waarin de gekozen referenties en de door de taxateur toegepaste splitsing slechts summier worden onderbouwd.

Het taxatierapport is hiermee onvoldoende inzichtelijk en niet met de vereiste zorgvuldigheid tot stand gekomen. Er is sprake van tuchtrechtelijke verwijtbaarheid. Dat de taxateur zich onvoldoende heeft verdiept in het object, is het tuchtcollege niet gebleken. De klacht is daarmee (deels) gegrond, de taxateur krijgt een waarschuwing opgelegd.