Bij een rechtbankzitting in het kader van een echtscheiding krijgt klager een taxatierapport onder ogen waarin staat dat hij er opdracht voor gegeven heeft. Maar volgens klager klopt dat niet, en is de opdracht gegeven door zijn ex-partner. Ook klopt het woonoppervlak niet.

De taxateur zegt dat hij de opdracht ontvangen heeft via een hypotheekadviseur waar hij vaker zaken mee doet. Die heeft hem een naam, adres en telefoonnummer gemaild. De taxateur heeft gebeld, een afspraak gemaakt en het taxatierapport opgesteld. De opdracht is bevestigd via het mailadres van de adviseur.

Het tuchtcollege wijst op de Praktijkhandreiking Wonen, waarin is vastgelegd (artikel 3 onder d) dat de register taxateur in zijn dossier ondertekende of langs elektronische weg bevestigde opdrachtvoorwaarden opneemt. In het taxatierapport (pagina 35) wordt klager als opdrachtgever vermeld. Als e-mailadres is opgenomen: [mailadres C hypotheekadviseur] en een telefoonnummer.

De bevestiging die het NWWI stuurt nadat een taxateur de taxatieopdracht heeft aangemeld, is verzonden aan eerdergenoemde hypotheekadviseur. Deze heeft vervolgens de opdracht bevestigd en is akkoord gegaan met de opdrachtvoorwaarden en daarmee met de vermelding van de naam van klager als opdrachtgever. De taxateur heeft daarmee gehandeld zoals de Praktijkhandreiking voorschrijft. Dat deze opdracht is verstrekt door klager, is dus - onterecht - door de intermediair bevestigd aan de taxateur.

De verkeerde opdrachtgever staat in het taxatierapport, maar omdat de taxateur is afgegaan op de gegevens die door de intermediair bevestigd zijn, heeft de taxateur geen NRVT-regels geschonden.

Dat de taxateur ten onrechte in het rapport had vermeld dat klager aanwezig was, terwijl het in feite de ex-partner (en mede-eigenaar van de woning) was, is niet genoeg voor de conclusie dat in strijd met de fundamentele beginselen is gehandeld.

Met betrekking tot het woonoppervlak licht het tuchtcollege het verschil tussen BAG en BBMI toe.