In het kader van een erfenis wordt een taxatierapport opgesteld van de woning van klager. Klager woonde met haar overleden echtgenoot in de woning. De woning moet gewaardeerd worden om te komen tot een boedelverdeling tussen klager en haar (stief)kinderen. Eén van de erfgenamen is het niet eens met het eerder gemaakte taxatierapport en dringt aan op een tweede taxatie. Klager werkt daaraan mee. De beklaagde taxateur maakt een afspraak om de woning op te nemen en vraagt om diverse bijlagen, zoals gegevens van de VVE. Als het tweede rapport uitgebracht wordt, blijkt het niet te gaan om een taxatierapport, maar om een reactie op het eerdere rapport. Het is volgens klager niet te vergelijken met het eerdere taxatierapport, maar de taxateur komt wel tot een waardebepaling die vervolgens als contra-expertise dient bij de boedelverdeling.

Klager vindt dat zij misleid is door de taxateur. De taxateur werkt op meer dan 50 km afstand van de woning en staat ingeschreven in de Kamer LAV en niet in de Kamer Wonen. Voor het globale rapport van de (tweede) taxateur, was opname van de woning helemaal niet nodig. Daarnaast is sprake van een vriendschappelijke relatie tussen de taxateur en de opdrachtgever, waardoor de integriteitsrichtlijnen zijn geschonden. Klager is benadeeld in de toch al moeizame boedelscheiding door onzorgvuldig gedrag van de taxateur.

De taxateur stelt dat zij haar opdrachtgever gemeld heeft dat zij geen taxatierapport kon opstellen omdat zij niet in de Kamer Wonen stond ingeschreven en omdat de woning buiten haar werkgebied lag. Het was altijd de bedoeling dat zij een reactie op het eerdere rapport zou opstellen in de vorm van een SOW (Specifiek Overeengekomen

Werkzaamheden). Daardoor was het ook geen bezwaar dat de woning buiten haar werkgebied lag. Dat zou ook met klager besproken zijn. Ook is gemeld dat taxateur en opdrachtgever elkaar via de sport kenden. De taxateur vindt dat zij een juiste waardering heeft gedaan en zich niet heeft laten beïnvloeden door de opdrachtgever.

Het tuchtcollege overweegt dat bij een SOW duidelijk moet worden gemaakt dat het niet gaat om een PTD en dat de verspreiding van de uitkomsten beperkt dient te blijven. Dat is hier niet gebeurd. Uit het rapport is niet op te maken dat het niet gaat om een PTD. Ook is het rapport bekend geworden bij onder meer de jurist die de boedelscheiding heeft geregeld. Deze is uitgegaan van een gemiddelde van het eerdere taxatierapport en van de marktwaarde die de tweede taxateur heeft gesteld. Daaruit blijkt dat ook een professional beide rapporten als gelijkwaardig heeft beoordeeld.

Het tuchtcollege vindt dat er geen sprake was van een SOW, maar vindt het rapport een PTD. De taxateur heeft een waardeoordeel gegeven over een appartement dat ruim buiten haar werkgebied lag en dat niet tot haar expertise behoorde. Ook heeft de taxateur onduidelijkheid laten bestaan over haar relatie met de opdrachtgever en over het doel van de opdracht. De klacht is gegrond met betrekking tot de fundamentele beginselen van vakbekwaamheid, zorgvuldigheid, transparantie en integriteit. Juist in een situatie waar sprake is van een boedelverdeling met tegengestelde belangen, waarbij al een taxatierapport was opgemaakt waarover een geschil bestond, had verweerder extra zorgvuldig en voorzichtig moeten handelen. 

Het tuchtcollege acht de gedragingen ernstig in strijd met wat van een Register-Taxateur mag worden verwacht. Het gedrag is beschadigend voor de beroepsgroep en het vertrouwen dat in de Register-Taxateur wordt gesteld. Ook heeft de taxateur geen inzicht getoond in haar handelen en de gevolgen die dit voor betrokkenen heeft gehad. Daarom legt het tuchtcollege een voorwaardelijke schorsing van drie maanden op met een boete van € 1.000.

Uitspraak in hoger beroep: Geen ‘fair trial', geen PTD maar een SOW en een te zware maatregel